Ben sana yazarken hep ağlarım can…
Arada damlalar düşer yazdığım satırlara
Elimdeki kâğıt buruşur içimin çekildiği gibi
Mektubumda kırışıklıklar görürsen sebebi budur…
Ben sana yazarken hep ağlarım can…
İçimdeki karmaşa gibi karman çorbandır satırlarım,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Çok içten ve çok duygusal şiiriniz başarılarınızın devamını diliyorum
Saygılar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta