Ben Sana Yandım Şiiri - Özer Baba

Bana aşkı anlat,
Ama güllerle değil...
Kan kokan gecelerle anlat,
Bir hançerin sessizliğiyle.

Ben sana yandım be kadın,
Bir ömrü tutuşturdum uğruna.
Ama sen…
Bir sigara gibi içtin beni,
Ve külümü rüzgâra savurdun merhametsizce.

Sevdiğim diyordun ya hani,
Gözlerin bir mabed gibiydi,
Meğer içinde iblis saklıymış,
Gülüşün bile yalandanmış, şimdi fark ettim.

Karanlık bir ormanda bıraktın beni,
Ne yol vardı geriye, ne iz ileri.
Aşk dedikleri,
Senin ellerinde bir kabusa döndü.

Merhametin kurumuştu gözbebeklerinde,
Bir damla insanlık aradım dudaklarında,
Yoktu...
Sadece ihanete susamış bir tanrıçaydın sen.

Rüyama girdin dün gece,
Yarı insan, yarı hayalet gibiydin.
Kollarında eski ben,
Gözlerinde yeni bir av…

Sen aşkı anlatma bana,
Çünkü sen aşkı öldürdün.
Bir hançer gibi sapladın suskunluğunu,
Ve ben, kan kaybından değil...
Güven kaybından öldüm.

Vicdan…?
O senin lügatında hiç olmadı.
Kahpelik ise, sana zırh olmuş meğer.
Senin sevgine değil,
Yokluğuna dua eder oldum artık.

Bir gün...
Geceler seni de ısırırsa,
Ve kabus senin tenine sinerse,
Hatırla bu şiiri:
“Bir zamanlar seni seven biri vardı…
Ama artık sadece lanetli bir gölgen var ardında.