Ben sana kiyamadim

Ben sana bakmaya kıyamadım lan,
dilimde küfür vardı,
ellerimde taş,
gözlerimde yangın,
ama sana gelince
elim titredi, sesim sustu.

Ben, sokaklarda büyüdüm,
omzuma yaslanacak duvarım olmadı,
gecelerim rakı şişelerinde bitti,
gündüzlerim küfrederek geçti.
Herkese meydan okudum,
her darbeyi göğüsledim,
ama senin kirpiklerin karşısında
ben diz çöktüm lan.

Benim kalbim paslı bir demirdi,
kimseye açılmazdı,
kimseye de eğilmezdi.
Ama senin gözlerin
o demiri eriten ateşti.
Ben, herkese karşı taş gibi durdum,
ama sana dokunmaya
kıyamadım.

Ben kimleri gömdüm içime,
kimleri unuttum sigara dumanında,
ne kardeşlerim yol ortasında sattı,
ne dostlarım sırtımdan hançerledi.
Hepsine güldüm geçtim,
hepsini içtim zehir gibi.
Ama senin adını anarken
ben boğazımda düğümlendim lan.

Ben sana kıyamadım,
çünkü ben seni kırarsam
kendimden de geçerdim.
Çünkü sen bendeki son iyiliktin,
bendeki son insandı.
Lan, ben kendimi bile yakmaya razıyım,
ama senin canına
gölge düşürmeye razı değilim.

Ve sonunda anladım:
benim en büyük savaşım,
benim en büyük yenilgim sensin.
Ben herkese kafa tuttum,
herkese meydan okudum,
ama sana kıyamadım lan…
işte bütün hikâyem bu.