Ben olamıyorum Şiiri - Oktay Çekal

Ben olamıyorum…

Bir sancı giriyor, ruhuma,
Dağıtıyor, dört bir yanımı,
Bedenim kilitlenmiş; yalnızlığın pasında,
Siliniyor hayat, varlığımdan…
Çaresizliğin kapısı açılıyor, karanlıklara,
Yüzüm asık, umut kayıp, ben nerdeyim…
Duvarlar canlanıyor, fısıltıma kulak verip,
Kasvetli nefesim, canımı terk ediyor,
Duygularım ağlıyor, yapayalnız bir köşede,
Paramparça dağılmış, hücrelerim boşlukta…
Kalbim kafesinden fırlamış, uzaklarda atıyor,
Kendimin gölgesinde, bir varım bir yokum.
Yaşamıyorum anı, çok eskilerdeyim,
Bilmediğim huzurun, soluğunu arıyorum.
Dokunmayın bugün, söylemeyin bir söz,
Gerçeklerimden tutunup, ben olamıyorum…

Oktay ÇEKAL
11.11.2011-18.30