Ben O'yum ki Meydan Benim!

Ben o’yum ki meydan benim,
Yâre canan, düşmana kin!
Zalime çekilmiş demir,
Ben Ali’yim, aşk ile Hu!

Söz ezelden verilendi,
Nura canla bürünendi,
Kitaplara mühürlendi,
Ben Ali’yim, aşk ile Hu!

Dağlar bana eğilirken,
Rüzgâr, yıldız, ay söylerken,
Melekler secde eylerken,
Ben Ali’yim, aşk ile Hu!

Kırklar meclisinde pirim,
İçtik aşkın dem şarabın,
Kâinatın sır kapısın,
Ben Ali’yim, aşk ile Hu!

Muhammed’le bir nur oldum,
Sırdaşına sırda yoldum,
Yedi iklim, dört bucağım,
Ben Ali’yim, aşk ile Hu!

Nice nebî söz verdi de,
Yardım edecek derdi de,
Vakit gelip görünce de,
Unuturlar, aşk ile Hu!

Ama ben sözümde durdum,
Hakk için can ile vurdum,
Zalimin kökünü kuruttum,
Ben Ali’yim, aşk ile Hu!

Ey iki yüzlü münafıklar,
Takiye ile gezenler var,
Benim adım geçince dar,
Yüzü düşer, aşk ile Hu!

Korkmam ben ne kılıçtan,
Ne haramdan, ne alçaktan!
Adaletle iner meydan,
Ben Ali’yim, aşk ile Hu!

Davet benim, dâvâ benim,
Cennet benim, cehennemim!
Ben sükût isem, söz benim,
Ben Ali’yim, aşk ile Hu!

Cümle melek boyun büker,
Zalim titrer, nurum söker,
Aşıkların gönlü över,
Ben Ali’yim, aşk ile Hu!

Kemter Abdal'ım, can gözüyle bak!
Zincir değil, nur ile yak!
Her nefeste ben varım bak,
Bu meydanda er Ali’dir,