Ben o kalbe imzamı attım (7)

Ben o kalbe imzamı attım (7)

Ben o kalbe imzamı attım,
ve bilirim sevgilim,
o imza yalnız dünün değil,
yarının da dilinde yankılanacak.

Bir gün,
henüz doğmamış çocuklar koşacak sokaklarda,
ellerinde yeni oyunlar,
dillerinde yeni şarkılar olacak.
Ve ben biliyorum,
onların kahkahasında bile
bizim imzamızın izi olacak.

Ey sevgilim,
zaman değişecek,
şehirler büyüyecek,
binalar göğe uzanacak,
sokak lambaları yıldızlardan bile parlak yanacak.
Ama bir gencin kalbinde
ilk aşk çarpınca,
benim attığım imzanın yankısı duyulacak.

Trenler hızlanacak,
uçaklar gökleri delecek,
gemiler denizleri aşacak.
Ama mesafeler küçülse de,
bir kalbe dokunmanın mesafesi
her zaman aynı kalacak.
Ve ben biliyorum:
o dokunuşun adı yine sen olacaksın.

Ben o kalbe imzamı attım,
ve gelecek bunu taşıyacak.
Bir robotun soğuk yüzüne karşı
bir insanın sıcak bakışında parlayacak.
Bir bilgisayarın ışığında
bir kalemin ucunda yeniden yazılacak.
Bir bilim adamının defterinde
küçük bir kenar notu gibi duracak:
“Bir kalbe atılan imza, asla silinmez.”

Ey sevgilim,
ben seni yalnızca geçmişte değil,
gelecekte de sevdim.
Ben seni yalnızca bu çağda değil,
gelecek çağların rüyasında da sevdim.
Çünkü aşk yalnız bugünün değil,
geleceğin de ekmeğidir.

Bir gün belki ben olmayacağım,
ama senin adını taşıyan imzam
bir çocuğun dudaklarında yankılanacak.
Bir gün belki bu şehirler yok olacak,
ama senin yüzünü taşıyan gölgeler
bir başka şehirde yeniden doğacak.
Bir gün belki dünya bitecek,
ama evrenin boşluğunda bile
benim sözüm titreyecek.

Ben o kalbe imzamı attım,
silebiliyorsa gelecek silsin.
Ama kim silebilir?
Kim unutturabilir?
Kim gölgeleyebilir?
Hiç kimse!

Çünkü gelecek,
geçmişin ve bugünün yankısıdır,
ve bizim imzamız,
bu yankının tam kalbinde duruyor.
Hüseyin Erdinç