Ben o kalbe imzamı attım (5)

Ben o kalbe imzamı attım (5)

Ben o kalbe imzamı attım,
ve bilirim ki, ayrılık
yalnızca yolların uzaması,
gözlerin görüşmemesi,
ellerin birbirine değmemesidir.
Ama imza, ayrılıkla silinmez.

Günler geçti,
yollar uzadı,
trenler kalktı,
otobüsler uzaklaştı,
gemiler limanlardan ayrıldı.
Ben her gidişte senin kokunu içime çektim,
her vedada senin yüzünü taşımak için
kalbime biraz daha sıkı sarıldım.

Ey sevgilim,
sen uzaklarda olsan da,
bir dağın ardında,
bir şehrin gürültüsünde,
bir denizin ötesinde dursan da,
ben bilirim:
benim imzam senin kalbindedir.

Gece oldu,
yıldızlar tek tek açıldı.
Göğe baktım,
ve her yıldızda senin adını gördüm.
Ay yükseldi,
aydınlıkla bana seslendi:
“Bir kalpte atılan imzayı kimse silemez.”

Ben o kalbe imzamı attım,
ve uzaklık, yalnızca rüzgârın esişidir.
Rüzgâr gelir, saçlarını okşar,
ve sen bilirsin:
orada benim nefesim vardır.
Yağmur düşer, toprağa karışır,
ve sen bilirsin:
orada benim gözyaşım vardır.
Güneş doğar,
yüzünü ısıtır,
ve sen bilirsin:
orada benim elim vardır.

Ey sevgilim,
ben seni sevdim uzaklığın ortasında da,
ayrılık gecelerinde de,
hiçbir haber gelmediğinde de,
sözlerin suskun kaldığında da.
Çünkü bir kez imza atıldı mı,
mesafe anlamını yitirir.

Ayrılık,
yalnızca bedenleri ayırır.
Ama kalplerin arasına giremez.
Ne tren rayları,
ne denizler,
ne sınırlar,
ne zaman
bu imzayı silemez.

Ben o kalbe imzamı attım,
ve biliyorum, sevgilim:
bir gün yol yine birleşir,
bir gün gözler yeniden kavuşur,
bir gün eller yeniden birbirine sarılır.
Ama o gün gelmese bile,
benim sözüm senin kalbinde,
senin nefesin benim kalbimde kalır.

Çünkü ayrılık ölümlüdür,
ama imza ölümsüzdür.
Hüseyin Erdinç