Ben neyleyim? Şiiri - İlk Damla

Yaşamak yükü sardı bedenimi
Herkesin dilinde pelesenk olan gençlik
Boynuma asılmış kördüğümlü bir halat
Ben neyleyim,
Güzel havayla, mavi denizle, ak bulutla
Ben neyleyim?
Bacağıma asılmış bir zincir
Mapushanedeki dört duvar misali
Etrafımı çevrelemiş hayat
Ben neyleyim,
Sarı laleyle, koca çınarla, esen meltemle
Ben neyleyim?
Gözümün gördüğü her şey
Sıkıştırıveriyorsa kalbimi
Anılarımda daha fazla yaşamağa yer yoksa
Sevgim, hayata ve en çok da aynadakine değilse
Ben neyleyim,
Altını, gümüşü, parayı
Ben neyleyim?
Sevinmek dahi dolduruyorsa gözlerimi
Havada süzülmek var iken
Boyluyorsam her seferinde yeri
Ben neyleyim,
Verilen kanadı, gökyüzünü, uçmayı
Ben neyleyim?
Yaşamak yükü sardı bedenimi
Hiç istemediğim halde kondu omuzlarıma
Kurtulmak istedikçe iyice işledi içime
Ben neyleyim,
Bu yükle, zorunlulukla, isteksizlikle
Ben neyleyim?