Hayatımdaki boş ve sürünen yaralı cümlelerin zamirisin artık.
Yalnızlığın pençesinde,
Soğuk gecelere dayanan bir serçenin,
Çırpınışına benzetiyorum sana olan aşkımı.
Çaresiz, umutsuz, kimsesiz bir gecenin,
Güneş doğunca öleceğini bildiği gibi.
Her şeye rağmen dayan diyen yüreğim uçurumlarda.
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
'yasaklanmanın adıyım ben' buyurun...
Yüreğine kalemine sağlık güzel bir çalışmaydı,
tebrikler Zuhal hanım.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta