'...sanki yabancısıydım her şeyin.
Bulunduğum çağa, topluma bir türlü ayak uyduramıyordum
Hep bir fark vardı aramızda
Hep bir uyumsuzluk, direniş
Mesela; hepimiz aynı gökyüzüne baksak da, onlar en parlak olanları fark ederdi, ben 'kayanları'
Acı ve insanlığa ait tüm utançları, hüzünleri, içimde, en derinlerde bir yerlerde hissedişim, bazen çok yorulsam da, kendine özgü bir anlayış ve mücadele gücü veriyordu bana.
Sanki dünyadaki varlığımın tek amacı buydu;
İnsanlığın kapalı, karanlık, en karanlık ücralarına girmek ve gücüm yettiğince içeri ışık süzmek.
İçinde korku, kötülük ve gericilik barındıran her türlü duygu ve düşünceyi imha ederek onları yeniden anlamlandırmak, düzenlemek.
Öyle ya; bu güç ve duygu ben daha dünyaya atılmadan önce yazılmamış mıydı alnıma?
Başka türlü, başka biri gibi olmam, davranmam mümkün müydü?
Peki bu oluşum için suçlu, ya da kimseye özür borçlu olabilir miyim?
Özlem SABA
Özlem SabaKayıt Tarihi : 17.11.2021 17:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Özlem SABA’nın Şiir Kitapları; Münferit Aşklar, Aşk Kadından Öğrenilir, Beklenen Sevgiliye, Hoş Geldin Sevgilim, Beni Güzel Uğurla, Gül Bahçem, KertenKelebek Şiirler, Aşkımdan Vurdular, Gül Kurusu Ölümler
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!