Ben Kendimce Sevdim.. Şiiri - Melih İske ...

Ben kendimce sevdim yalnızlığımın rıhtımında seni,
Ne fazlasıydı ne kurgulanacak denklemleri vardı sevgimin,
Nede kıt kanat yaşanacak bir mecburiyetti,
Aşırıya kaçmadan haddi aşmadan sevdim öylesine delicesine,
Aşk...
Evet, aşk yaşandığı an kadar ve solunduğu tat kadardır,
Bir çatalın tutuluşudur biran, koca bir şehrin izlenişi beklide,
Bazen de sessizce konuşurmuşçasına bir birinin izlendiği vakittir,
Gün gelir hicaz makamında şarkılar çalınır ayrılık yellerinde,
Aslında her aşkın yazgısı bellidir biraz derincesine,
Aşk başlar bahar gelir ve sancı çeker yürek,
Sancılar biriktiririz hepimiz gecenin kuytuluklarına,
Sadece güçlü olanlarımız saklar gözyaşlarının en derinine,
Her aşk kanamaya başladığında idam hükmü alır gizine,
Zaman geçer bizi dinlemeden, ukalaca geçen zaman yine geçer,
Ve aşk halkasının boynuna takıldığı bizler
İnfaz anını bekleriz idam sehpasında,
Bir gün gelir cellât hiç tanışmadığı aşkta sallandırır bizi,
Cellâdın yüzünde bir gülümseme,
Gülümseyişte saklı bir cellât…
Boynundaki aşk çıkarılmaz âşık gömülürken,
Üzerine atılan toprağın kükürtsü kokusu sararken dört bir yanı,
Birden bir dal kırılır kan revan içinde yere düşerken,
Gömülen aşk can çekişirken elini uzatır çığlık çığlığa,
Son sözleri kazınır mezar taşına,
Beni unutmak için beni benden isteyen sevgili,
Nasıl unutturabilirim ki acılar içerisinde kıvranırken bana ait olmayan ruhum,
Nerde durabilir ki acılar içerisinde sala mahkûm huzurum,
Senden kaçarken ben, sen seni unutmak için seni setçim,
Diyerek bana sığınıyorsun,
Ve ben sadece kendimce sevdim..
Sadece sevgime sığındım…