Ben, Kendim ve Geçmişim Şiiri - Ethem Ba ...

Geçen gün, KENDİM ve GEÇMİŞİMle

Aynı masada buluştuk

BEN, KENDİMi karşıma alıp yargılarken

Sinirlendi GEÇMİŞİM

Gelmişime geçmişime saydırdı

Yediğim dayaktan doğrulamadım

Döndüm baktım ki

GEÇMİŞİM ayakta, hala aynı durakta, aynı sevdada, aynı gözlere müptela

Şaşırdım KENDİMe, o da artık evli ve çocuklu

Geriye bir BEN kaldı

O da şimdi ikisinin tam ortasında bozgun ve kızgın

Bana demli bir çay dedi BEN

Hüzünlendim

GEÇMİŞim film şeridi gibi geçti gözümden

KENDİMle olan kavgada hep yenildim BEN

Sonra aldım karşıma KENDİMi,

Biraz dertleştik

Çay içtik

Kederlendik

Epeyce beraber yol yürüdük

GEÇMİŞten konuştuk geleceğimizi düşünmeden

Neredesin, nasılsın, iyi misin, yaşıyor musun dedi

Ben hâlâ ölüyüm dedim, senden uzaklarda olunca

Buz kesildi ortalık

Epey bozuldu, kızardı

GEÇMİŞ de olsa hemen bozuk çalardı

Söylenme dedim öyle içimden

Söyle, ne söyleyeceksen derinden

Ahhh dedi GEÇMİŞim

BEN dedi gelememişim

Meğer BEN, bana geç kalmışım

Kıyamet koptu sandım

Küfürler havada uçuştu

Sevda başını kaldırınca

Yiğit kalmadı ortalıkta

Resmen meydan savaşı yaşandı

Ortalığı alev aldı

BEN, bana yumruk salladı

Gönlüme bir hançer saplandı

Gözlerim yine GEÇMİŞe daldı

Bağırdım, çağırdım duyan olmadı

Döndüm baktım ki

Bana yine bir BEN kaldı

BEN, KENDİM ve GEÇMİŞİM

Biz hiçbir zaman aynı anda bir arada olamadık

KENDİMle olan kavgam hiç bitmedi

GEÇMİŞim hep yakamdan tuttu

BENse hep geç kaldım KENDİMe

2024

Ethem BABRAK