ben ibrahim
kahvede kırık bir çay bardağına takıldı aklım
böyle kaldı aklımda babam
ben ibrahim
çakı gibi dikildim vilayetin önünde
haki yeşil tektiplerim sırtımda
kaderim sert bakmayı öğretti tatar gözlerime
terzi kadir kendine başka çırak bulsun
ben ibrahim
neye inandıysam ona savaştım
en çok hançerlenen benim, sırtından
selimiye’de tırnaklarım, dişlerim
duvarlarında kanlı tükrüğüm durur
tatar gözlerim yeşil tutkunu
ayaz gecelerde yıldızlar yutan
yaylalardan avaz avaz inen çığlık benim
ben ibrahim…
bir ibrahim daha olsam yine gelirdim
Kayıt Tarihi : 3.2.2010 13:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne mutlu, fıtratın gereği olan, yerinde öfkelenmek ve yerinde halim selim olmak huyuna sahip olanlara.
TÜM YORUMLAR (6)