Ben Gidiyorum Ana Şiiri - Münür Öztürk

Ben gidiyorum Ana,
Kahpe bir kurşun yedim,
Ben gidiyorum Ana…
Arkadaşım Ahmet’e
Mektup gelince yarinden,
Kıskanırdım onu gizlice.
Bir sevdiğim yok diye…
Belki hoyrat sevdalar yaşamadım
Bu yaşıma gelene dek….
Varsın böyle olsun Ana.
Benim sevdam Vatan’dı
Benim sevdam Bayrak’tı, Ana.
Kurşunlar selamsız geçerken üstümden
Bilirdim bir gün, benimle buluşacağını..
Benim de hayallerim vardı.
O hayaller ki ahirete kaldı.
Kahpe bir kurşun yedim,
Ben gidiyorum Ana…
Kıyamete kadar sürse de savaş
Bir Mehmet değil 15 olsa da,
Bayrak gene dalgalanacak Ana.
Bizim sevdamız Vatan’dı Ana.
Ben gidiyorum Ana.
Vatana bir oğul verdin,
Ağlama,başın dik olsun
Vatanın ekmeğini yeyip de,
Kahpelik yapan utansın.
Hani bazen derdim ya;
Bu vatanın ekmeği de yenir,
Uğruna kurşun da.
Bizim payımıza da,
Kurşun düştü, Ana….
Belki zamansız oldu amma;
Vatan Sağolsun…..