Ben en çok Şiiri - Tülin Çay

ben en çok seni sevdim
ne unuttuğumu ne kaybettiğimi
sende duydum kalp atışlarını çocuk kalmış bir dünyanın

ben en çok seni sevdim
çocuk gülüşlerinde hayat bulan yarım kalmış bir hikaye
dikenler arasında kıskaçlarını takmış tertemiz bir kalbin vardı
umutların vardı sarmalanmış
söz söylenmez üstüne bir inadın bir gururun

ben ençok seni sevdim
sana inat sana rağmen
seni sen olduğun için sadece
gözkapaklarını çevreleyen karanlığı gördüm
kirpiklerin güneşti acıların tamahkardı

Ben en çok seni sevdim hala devam ediyordu
kavga ironi kuşatılmışlık
tutku kin ve inanç birarada
Ben sende insan ı sevdim
ara ara çıkıp görünen bir tahta kapının ardında Sindirella yı
O bir masal kadar güzel değildi
saçları dağınık etekleri yamalıydı
burnu hala kızarıktı
aynı şeylere ağlıyordu
masal bitene değin
Ben en çok seni svdim
linde değneğini gördüm peri kızının
Bırak , değsin tahta kapısına Sindirella nın
balkabağı, fareler dönüşsün ışıl ışıl bir seramoniye
o gençliğini giyinsin, sen yine sen ol
Prens de prenses de masalda dusun
SEN ONU BAŞTAN YARAT