Ben Deniz Kokarım Denizde Sen

Ellerim cebimde hesapsızca yürürüm
Seni düşününce önce hasretin alır beni
Sonra gözlerimi kapatır dururum öylece
Ta ruhuma işlenirsin o an nakış nakış

Bir süre kokun dolar ciğerlerime
Bağırmak gelir içimden
Hiç düşünmeden ağzıma ne gelirse haykırım
Ve gecenin sessizliğinde çınlanır çığlıklarım

Karşı kıyılarında karaya oturur senle savaş sonrası
Ve bu kez hesapsızca, olan gücümle koşarım
Islak rıhtım taşlarında bırakırım kırık yüreğimi
Senin sevgi dermanınla tamir ederim

Dizlerim, ellerim yara bere içinde kalmış
Farkına varmamışım hem
Umurumda değil acısını hissetmiyorum bile
Selam veririm yanımdan geçen gemilere

Yüreğinin kıyılarında geziniyorum
Sonra alabildiğince sessizlik başlar
Günün akşama yakın saatlerinde
Ben yakamoz olur düşerim kirpiklerine

Köpük köpük bakışlarına bulanırım
Üstüm başım deniz kokarım
Uçsuz bucaksız maviliğinde küçük bir balığım
Kopamam senden, hasret dolu filikalarımı saldım

24 Mart 2015
Salı