Ben Deliyim Şiiri - Zeynep Koçar

BEN DELİYİM
Ben deliyim gözüm karadır.
Kalbim çırılçıplak,aklım yaralıdır.
Sorma bana neden sustuğumu.
Her suskunluğumun ardı fırtınadır.

Sustum sanma içinde yankı var.
Her sessizliğimde bir mezar.
Dilimden dökülen her söz yaradır.
Beni sevmek ,cesaretten öte bir karardır.

Ben deliyim akıl bende yük.
Sevdiğim uğruna yanarım yeminim büyük.
Alayına giderim ,dünyada dahil.
Kalleş olana değil,yâre diz çökerim asıl.

Bir ömür dediler ben gülüp geçtim.
Ne uğruna yaşandıysa,uğruna tükendim.
Sevda dedikleri pamuk ipliği değil.
Ben ona zincir oldum ,kırılıpta geçtim.

Ben deliyim ruhumda sancı.
Yara aldı kalbim,ama hala yanıcı.
Çiçek vermem ben , kurşun taşırım.
Göz yaşıma dokunanı yakarım , açık açık.

Aşk mı, o bende tufan olur.
Bir gülüşünle sehir devrilir duyulur.
Ben giden değil,kalıp savaşanım.
Diz çökmedim hayata,ben hep ayaktayım.

Kime ne, varsın desinler deli.
Ben yüreğimi koydum bu sevdaya.
Bir gün seversen beni unutma bunu,
Ben akılla değil, kalple severim.

07.04.2025