Ben de ıslandım Şiiri - Ali Doğanay

Gönlüme bir gam, bir keder değdi
Yıllardır yüzüm bak, hiç gülmez oldu
Vuslatı beklerken, bir yanım hüzün
Sana sakladığım güllerim soldu

Yağmurda bir damla kadar dır aşkım
Aşıklar yağmurunda ben de ıslandım
Kıvrım kıvrım oldum selinde coştum
Vuslat denizinde anca uslandım

Bu nasıl bir yoldur, nasıl bir kader
Bunca aşık toplanmış nereye gider
Seviyorum demeye hepsi ar eder
Had bilmeyen arsız, sade ben kaldım

Bir imamesiz tesbih ki çek çek bitmez
Bu ömür uzar da, sabrım hiç yetmez
Şu can denen mahluk beş kuruş etmez
Değerini bulup satmaya geldim

Yol, yol bölündüm kaçtım kendimden
Rüya oldum geceleri çıktım tenimden
Kanatlanıp uçtum, kendi elimden
Kafesine konup ölmeye geldim