Sevgiler vardır çok çeşitli… Çünkü insanlar da değişik kişilik yapısına sahiptir ve herkes kendince sever.. Kimi delicesine, kimisi de öylesine.. Kimi ölümüne, kimisi de kararsız.. Kimi yarım yamalak, kimisi de ürkekçe v.s. Ama kıyısından köşesinden bile olsa, mutlaka bir şekilde sevilir işte.. Sevda güzel şeydir aslında.. Bazen karşılıksız olup, can yakar.. Bazen esir edip kaçacak yer arar.. Hatta çoğu zaman “aşk acısız olmaz” diyerek ve sanki özellikle; yüreğimizi kanatan sevdalara dalarız bilerek.. Şairler bile aşk acısıyla beslenmez mi? Ayrılık kanatırken yüreği yazılır en güzel dizeler.. Her şey iyi ve güzelken, derinliğine mutluyken ve gel-git hali yoksa hayatımızda; yazılacak pek fazla şey bulunmaz gibi.. Belki de bu yüzden bir çok şair ve yazar biraz şizofren değil midir? Üstelik sevdasının bile şizofren olanına takılmaz mı? Hayatında yazmaya değer öyküleri bizzat kendi yaratmaz mı? Hani şey misali; nasıl davranırsan karşılığını da öyle görürsün ve bu böyle çoğalır gider. Bu arada da sürekli yazacak hikayeler oluşur.. Bilerek ve isteyerek yarattığımız acı hikayeler üzerine okuyanları da etkisi altına alan cümleleri dökeriz beyaz sayfalara ve hatta sonra dönüp baktığımızda geriye; kendi halimize kendimiz bile acıyıp, dert yanarız çevreye… Güzel hikayeleri bile kendimiz oluştururuz.. Şöyle ara sıra da olsa.. Bir müddet aşkın sancısız tarafını yaşamayı tercih edip, mutlu bile oluruz.. Sonra zaman geçmeye başlar ve her şey tekdüze görünür.. “Hareket lazım” deyip, çeker gideriz…
Ben sana taze açan güllerden yollarım,
Kırmızının en delice aşk ifadesinden..
Sen bana kuru bir dal bile vermezsin,
Kış ayazında yakıp iliklerimi de ısıtsam! ..
Ben sana en derin özlemlerimi saklarım,
Hasretin yakıp kavuran kor ateşinden..
Sen benden kuru bir selamı esirgersin,
Hiç değilse yeşeren umudumla kalsam! ..
Bir gün ben de şeytana uyup kaçarım,
Boğulurken sevda denizinin dip mavisinden..
Sen beni sonsuzun ucuna sever mi bilirsin,
Yüreğimin dehlizinde gömülü duruyorsam! ..
Kendi küllerimden yeniden dirilip kalkarım,
Kurtarıp yüreğimi aşk illetinin kör esaretinden..
Bak sonra gönül kapıma pişman dönersin,
Yeni filizlenen sevdalara ben de kapılırsam! ..
Kayıt Tarihi : 29.5.2009 22:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!