Ben Daha Ölmedim Ki...

Kendi asiliğimi dizginlemek kolay mı sanırsın?
Deliliğimin sınırı yok ki; uslandırayım,
Ellerin avucundayken kaderim,
Biçareyken, böyle bir başıma çırpınırken
Söyle mutluluk nasıl ağırlanır ki?
Karlı dağlar gibi ümitlerim yüreğimde,
Beynim olanaksızlıklarda hayaller üretirken,
Ben beni çekip vuruyorum her keşkelerimin eşiğinde.
Günel bile alnından öptürürken arsızca,
Ben umursamıyorum, zaten her gün yanıyorum.
Umarsız bir gidiş bendeki; seldeki kırık dal misâli,
Sen diye andıkça, sensizlikte çabalıyorum.
Aynalara küskünüm şimdi,
Günışığım şahit.
Ellerim titriyor ki; kadehim bile isyanlarda.
Gülleri topluyorum, dikenlerini kanımla sulayarak
Gülüm dedikçe seni kokluyorum her renkte.
Aklım, fikrim firari, kalemim zavallı
Kelimeler kaçıp kayboldukça, ben matemdeyim.
Aşkımızın matemini tutuyorum eşiğinde,
Unuttu sanıyorsun belki beni,
Nasıl unuturum seni söyle gülüm?
Ben daha ölmedim ki....