Nelerin altından kalkmadım ki.
Ben değil miydim o kalabalığın arasında ki yalnız. Ben değil miydim tek başına herşeyi aşan.
O kadar güçlüyüm ki, ne kadar yıkarsanız yıkın
ayağa kalkacağım her seferinde daha güçlü.
Her seferinde içimde ki o çocuğun elinden tutup kalkacağım.
Onu hiçbir zaman yalnız bırakmayacağım.
Hiçbir zaman sevgisiz uyutmayacağım.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta