Ben çok acılar çektim Şiiri - Aygül Zade

Çok acılar çektim…
Hem de öyle sessiz, öyle derinden ki,
Görmedi kimse gözümdeki çığlığı,
Duyamadı kalbimde kopan fırtınayı…

Geceleri yastığa değil,
Kendime sarılarak ağladım.
Bir gün bile “iyi misin?” demeyenlere
Defalarca “iyiyim” dedim,
Kendimden eksile eksile…

İhaneti gördüm en yakın sandıklarımda,
Güveni boğazıma sapladılar,
Seviyorum dediklerim gidişi öğrendi benden,
Ben hep kalıp kırıkları topladım geriden.

Her "geçer" diyenin sözü
Biraz daha ağırlaştırdı yükümü.
Geçmedi…
Çünkü bazı acılar geçmez,
Sadece susuldukça yerleşir içimize.

Kalbim…
Kaç kez kırıldı, bilmiyorum.
Ama her seferinde
Kendi ellerimle topladım o parçaları.
Kimse tutmadı elimden,
Kimse "dayan" demedi gerçekten.

Küçümsediler bazen duygularımı,
Bilmiyorlardı…
Bir tebessümümün ardında
Kaç gözyaşı gizlediğimi.

Çok acılar çektim…
Ama kendime söz verdim:
Yıkılsam da dik duracağım.
Ağlasam da susacağım,
Çünkü benim gözyaşım bile
Herkesin içini ıslatmaz artık.

Şimdi…
Ne kimseye dargınım,
Ne de kimseden medet umarım.
Ben acıyı tanıdım,
Ve artık gülüşüm kadar güçlü bir kadınım.

Kalbimde hâlâ kırıklar var,
Ama o kırıklardan ışık sızıyor artık.
Çünkü ben…
Çok acılar çektim,
Ama hiçbirinde kendimi kaybetmedim!
... AygülZADE ✍🏻