Sen öpünce geçen yaralarımı
Gazoz kapağı için kavgalarımı
Çamurdan oyuncaklarımı
Ben çocukluğumu özledim anne
Tertemiz kalbimi
Masum gülüşlerimi
Çıkarsız sevenlerimi
Ben çocukluğumu özledim anne
Usandım gönül kırgınlıklarımdan
El değdikçe kanayan yaralarımdan
Kahpe dostlardan, nefsani aşklardan
Ben çocukluğumu özledim anne
Kirlettiler tüm hislerimi
Kırdılar, döktüler her bir yerimi
Bırakmadılar bana bendeki beni
Ben çocukluğumu özledim anne
Üst üste giydiğim üç çift çoraba rağmen
Ayağımın bir yanının açık kalışını
Ulalı kazağımı, yamalı pantolonumu
Ben çocukluğumu özledim anne
Ümit etmeyi ümit etmiştim,
Onu da elimden aldılar anne
Servetim yoktu benim gülüşümü çaldılar anne
Benim en güzel yıllarımdı çocukluğum
Ben çocukluğumu özledim anne
Sen vardın, babam vardı, Şaziye'm vardı
İstemeden yüzünü yaralamıştımya hani
İşte o yaranın en iyileşmezini giderek yüreğimde açtı
Neyi nasıl anlatayım bilemiyorum
Bildiğim tek şey, ben çocukluğumu özledim anne
Salim İpek
Kayıt Tarihi : 11.2.2024 20:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!