Ben çocukluğumu istiyorum anne..

Burda nelere katlandığımı bir bilsen annem,
kalleşliklerin içinde kalleşlere,
sabırsızlığın içinde sabır'a,
alçaklıkların içinde alçaklara,
ve en önemlisi.. özlemlerin içinde
sensizliğe katlanıyorum..

acaba bir amacım olacakmı? yoksa..
bende,sonbahar yaprakları gibi savrulacakmıyım?
bahtsızlıkların içinde..!
hayatımda mutlu olmadım desem yeridir..!
hiç kimse vermiyor senin sıcaklığını annem,
ve hiçkimse gerçekten gülmüyor gözlerimin içine.
ruhumdaki huzursuzluk senin yokluğundandır.
ben çocukluğumu özledim...
bana çocukluğumu geri versinler anne..!

geri versinler bana çocukluğumu,
misketlerle hayal kurduğum dünyamı,
kaygısızca koşturmalarımı,
geri versinler doya doya ağlayışlarımı,
ben istemedimki büyümeyi anne..!
babam hep derdi,''çocukluğunu büyüdüğünde özlersin'',
ben çocukluğumu özledim annem..!
çocukluğumdaki sarılışını,mis gibi kokan tel tel saçlarını..
ben senin şefkatli yüreğini özledim annem.

işte büyüdüm,misketlerimin yerini hayat aldı...
çığlık atsam kimse duymaz,ağlasam kimse sarılmaz,
acılarımla başbaşa kaldım annem..
kasım aylarında ıslanırdım hep,
sen kızardın.. bazen döverdin bazen severdin,
her dövdüğünde büyümek isterdim,
büyüdüğümde beni dövmeyecektin,
işte büyüdüm. beni dövmeni istiyorum annem..!

her sevdiğinde kucağına alırdın,saçlarımı okşardın.
canım,yavrum deyip sarılırdın,
işte büyüdüm bak,o sarılışların o sevgin nerde anne?
beni çocukluğumdaki gibi sevmeni istiyorum anne..
ben çocukluğumu geri istiyorum anne.!