1 AĞUSTOS 2002 DİYARBAKIR KULP AYGÜN KÖYÜ
Ben çocuğu kucağında vurulan babanın acısıyım. Sokakta ip atlarken küçük bir kızın koparılan ayağındaki çığlık benim. Füzeyle yıkılan okulun duvar harcıyım! Kopmuş çocuk başlarıyım, kopmuş çocuk elleriyim… Bombalanan hastanelerde yaralı çocukları kurtarmaya koşarken; bir hemşirenin, şarapnel parçasıyla yere düşen elini almaktan vazgeçişiyim. Ben çocuğuna ağlayan annenin gözyaşıyım. Annesinin karnında kurşunlanan bebeğin susmasıyım… Sesimden tanıyın beni!
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var