Gayrı ben bu kentin yabancısıyım,
Başka diyarlardan gelmiş gibiyim.
Tanıdık gelmiyor
Caddesi sokağı,
Belli ki ellerin değmemiş kapılarına,
Gözlerine benzemiyor
Bu kentin gözleri.
Savruk saçlarını ıslatmamış yağmurları.
Ben bu kentin yabancısıyım.
Ben bu kentin yabancısıyım,
Gülüşü benzemiyor
Senin gülüşlerine.
Trenler gelip geçiyor sensiz,
Bir telaş savruluyor meydanlarından.
Kahve kokulu değil hoyrat akşamları.
Yorgunum,
Mecalim kalmamış.
Ben bu kentin yabancısıyım.
Ben bu kentin yabancısıyım,
Sensiz kafeteryaları bomboş.
İçimden bir ses geçiyor,
Bekleyenim soranım kalmamış.
Kar da yağmıyor artık,
Yıldızlar da çekip gitmiş göklerinden.
Deniz kuşları susmuş,
Kirlenmiş rüyaları.
Ben bu kentin yabancısıyım.
Ben bu kentin yabancısıyım,
Ne soracak bir adres,
Ne de bir hatıra kalmış.
Oysa söylenecek ne çok şey vardı,
Kalem kurumuş, dil susmuş.
Nafileymiş onca çaba, onca uğraş.
Ben bu kentin yabancısıyım.
Kayıt Tarihi : 4.6.2025 22:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!