Ben Bosna'yım... Şiiri - Yaşar Aksan

BEN BOSNA’YIM ALLAH’IM...!

Erken geldi karakış, çiçeklerim açmadan
Karlar yağdı üstüne yeşil yapraklarımın
Gün ortasında bastırdı, kuru bir ayaz
Boynunu büktü vurgun tomurcuklarımın

Güneş doğmaz burada karanlıklar bitmiyor.
Göksümde bir sancı var, ne yaptımsa gitmiyor
Dul kaldı gelinlerim kan akar gözyaşları
Ben eski “Ben” değilim, artık gücüm yetmiyor.

Bekler durur gözlerim bir haberci ufuktan
Hıçkırıkla karışır göğe yükselen ezan
Ne mehter sesi duyar, ne de yiğit narası
Ne ordular görülür ne başında o sultan

Rüyama girmez oldu, hayalimde görünmez
Yüreğim pare pare gelip de merhem sürmez
Hilalin gözü yaşlı minarelerim öksüz
Neden sesimi duymaz, halimi neden görmez!

Bir millet vardı hani Müslüman Türk’tü adı
Ta Çin’de bile olsa, duyup gelen feryadı
Mazlumun dostu oydu, zalime vermezdi aman
Mazlumlar yalnız şimdi ahı sardı afakı

Tarihlerde her sayfa bahsederdi hep ondan
Hilâl bayraktı ona üç kıta oldu vatan
Bir ülküsü vardı: İlây-ı Kelimetullah
O dostuna aşıktı, Ona dosttu Yaratan

Yürürdü şanlı ordu, eğilir mağrur dağlar
Vurunca şanlı mehter diz çökerdi krallar
Her biri bir destan yapılan her seferin
Yiğitlerle dolardı, baştan başa ovalar

Şimdi bu hali nedir? Söylesin bilen varsa!
Başını kaldırmıyor her yeri ateş sarsa
Bunca yıl uyunur mu? Böyle derin uykuda
Umurunda değil sanki dört yanı yağmalansa

Kolunu oynatamaz, kalkmaya yok dermanı
Tarihini unutmuş, kayıp olmuş fermanı
Bu nasıl bir hayat, sanki kopmuş “hayattan”
Tarlası elden gitmiş talan olmuş harmanı

Sancaktarı şaşkın, ordusu dağıtılmış
Ya komutanı yok, ya karargah basılmış
Vursan da ses gelmiyor, sanki taş kesilmiş
Ne Fatih’e benzerler, ne ondan eser kalmış

Sen nasip ettin İslam’ı, ya sebebi kimler
Bize İslam’ı getirenler şimdi nerdeler
Yetiş imdada ya Rabb, boynu bükük Hilâl’in
Bize seni öğreten ordularını gönder

Çaresizim Allah’ım, kan ağlıyor gözlerim
Genç kızlarım kurudu dul kaldı gelinlerim
Üç yaşında yavrumdu kanlar içinde yatan
Yeni bir yerim yanar, soğumadan küllerim

Kuşlar ötmez burada, çiçeklerim kurumuş
Parçalanmış şu ceset üç aylık bir çocukmuş
Rengi kızıla döndü karanlık gecelerin
Kiminin elleri yok, kiminin başı kopmuş

Kimi genç bir hamile, kimi yetmişlik nene
Ölmüş küçük bir torun, yanında aksakallı dede
Kimi can çekişiyor sokağın ortasında
Köşede ölmüş kadın, çocuğu memesinde

Kubbesi yok caminin, minaresi yıkılmış
İmamı o caminin kapısında asılmış
Susturmuşlar “bülbülü” söylenmiyor Kelâmın
Mihrap minber yakılmış, bir avuç külü kalmış

Ben Bosna’yım Allah’ım, derindir yaralarım
Parçalanmış cesetler, kan akar sokaklarım
Ümidim sensin ya Rabb, senden başka yok ilah
Sana uzanır eller, sanadır dualarım

Yaşar AKSAN