Ben Bir Öğretmenim Şiiri - Zeynep Gönültaş

BEN BİR ÖĞRETMENİM

Ben bir öğretmenim,
Yetişir uçsuz bucaksız tarlalarımda, rengârenk başaklarım.
Kök salar toprağa, filizlenir, boy alır,
Sonra ulaşır semalarda uçurtmalara.

Ben bir uçurtmayım,
Süzülürcesine özgür bir ruh gökyüzünde.
Duyguların bütün tonları olurum,
Masum, safiyane yüreklerde.

Ben bir kalemim,
Çizerim boydan boya Anadolu’yu, tarih olurum.
Söylerim ecdadın türküsünü, türkü olurum.
Burcu burcu kokarım binbir çeşit çiçeğin kokusuyla.

Bir kilim olurum,
Gerilmiş eski bir evin duvarında, baş köşeye.
Desen olurum,
Dokurum ilmik ilmik Anadolu’yu.

Kimi zaman açmış kollarını bir kartal olurum.
Kartallar yüksek uçar bilirim.
Bilirim, kardelenlerin üşümesini kar altındayken.
Isıtacak bir yürek olurum, sıcak iklimlerin rüzgarıyla.

Severim, severim tohumun başağa dönüşünü,
Severim, tomurcuğun güle döngüsünü severim,
Severim dönenceleri,
Mevsimleri değiştirirken birer birer.

Bir çınar olurum göğe açılır pencerem,
Salarım köklerimi, damar damar, nakış nakış.
Bir gece olurum, örterim bütün kusurları,
Sonra Mevlana olurum, açarım hoşgörü iklimlerinin kapısını.

Bir Elif olurum, dimdik ayakta,
Bir Vav olurum, sadece eğilirim Allah’ın huzurunda.
Sevdamız Vatan, emeğimiz Yürek,
Menzilimiz kalbimizdeki İman.

Zeynep GÖNÜLTAŞ

Sınıf Öğretmeni