Ben ağladım Şiiri - Erman İlkay

tüm gece susmuşmuydu?
kelimeler yetersizmiydi?
yoksa hepsi bitmişmiydi?
ben ağladım,
o?
bilmiyorum!
ben ağladım,
ıslak şehrime baktım,
umutlar bitmişmiydi?
yoksa söylemeye güçmü yetmiyordu?
her şey tükeniyormuydu bilmiyorum,
ben, durdum, durdum ağladım,
hem de ilk kez hiç utanmadan,
gidenler geri dönmüyordu,
ovaların bütünlüğü resimlerde buruşmuş,
en güzel aşk nameleri sayfalarda yırtılmış,
mutluluk tek meyhane diplerinde kalmış,
ki ömürler geçiyordu yamacımdan serin serin,
ölüm vardı.
susuyordum hem de ağlayarak,
ikisini ilk kez bu kadar iyi beceriyordum,
yorulmuş bünyem ve,
işte orada 'o'
ağlıyorum,
ben benimle ve bitkin,
o?
bilmiyordum.
gözlerimin bir çakmak aydınlığında olduğunu hatırlıyorum en son,
ellerimin namluda,
dillerimin haykırdığını anımsıyorum,
sonra susuyorum,
ben ağlıyorum ilk kez onsuz,
ve ilk kez bu kadar iyi beceriyorum,
suçsuz! ...