Ben Şiiri - Ahmet Tuncer

Adım çıkmış dokuza
İnmesin de sekize
Başıma belayım, ben
Anasını satayım, ben
Derdimi kime satayım, ben
Kendimi kime atayım, ben

Enginlere sığamadım
Gecelere doğamadım
Kederleri boğamadım, ben

Yedi denizin attığı,
Dokuz köyün kovduğu
Kabuğumdan taşmışım, ben
Denizleri aşmışım, ben
Sazımı duvara çalayım, ben
Sonunda kendime kalayım, ben

Enginlere sığamadım
Gecelere doğamadım
Kederleri boğamadım, ben

Ne gizlide durabildim
Ne açığa çıkabildim
Kafamın tasını attırma,
Beni kendime çattırma
Bir daha aynaya bakmam, ben
Bir daha karşıma çıkmam, ben

Enginlere sığamadım
Gecelere doğamadım
Kederleri boğamadım, ben

Ne kimseye küskünüm
Ne kimseden üstünüm
Evde dev aynam yok benim
Yalana da karnım tok benim
Aklımı başıma almam, ben
Kendimle bi dakka kalmam, ben

Enginlere sığamadım
Gecelere doğamadım
Kederleri boğamadım, ben