Ben Şiiri - Kentin Kahini

Ben Tenim aç ruhum aç ve,
Anlaşılmayan kalbim ve,
Anlaşılmayan kafam ve,
Anlaşılmayan vucudum,

Susuyorum hayata karşı,
O da bana karşı susuyor,
Birlikte karşılıklı iki insan susarsın da bazen,
Karşılıklı konuşmaktan daha anlamlı olur bu suskunluk,
Bizde böyleyiz. Hayatım ve ben....

Ve ölüm,
Ölümün hayatımın içindeki yerini biliyorum artık,
Onun varlığını bahçedeki vazgeçilmez bir ağaç,
Sokaktaki bir arkadaş gibi kabul edip, isyanı bıraktım,

Senin gözlerin beni yaşama bağlayan,
Gözlerinde ki anlam,
Gözlerinde ki yaşamın sihri,
Sen,

Resimli romanları hatırlayıp sevmeyide böyle öğrendim,
ilk kitapların, ilk aşklar gibi hayatımdaki yerini de,
Çılgın ve kederli, otobüsleri de,
Vahşi ülkemide zaten çocukluğumdan beri hep severdim...