Ben Şiiri - Eyüp Ulugöl

Bir sonun başlangıcı gibi
Bir başlangıcın sonuydu
İlk çığlıklarım annemden ayrılırken
Sonunu kendimin bile bilmediği
Uçsuz bucaksız dünya vadisine gelişimle
Başlayan süreç

Hazır bezler görmedik biz
Höllüklerle kuru tutuldu
Götlerimiz
En cici yatağımızdı
Beşiklerimiz
En güzel kanepelerdi
Şak döşeklerimiz

Okumak istedik
Yollar çıktı önümüze
Bir anaya hasret
Bir babaya özlem duyarak
Bitti upuzun yıllar
Bilinmedik bir şehirde
Bilinen tek yol var

Her şeyi yaşayarak öğrendik
Hayatı böyle sevdik
Önce denedik
Yapamadıkça öğrendik
Yapamadıkça
Önce saçlarımız ağardı
Sonra boyumuz ufaldı
Ellerimiz ayaklarımız
Nasırdır hep bu yüzden

Kendimiz için bir şey yapmadık
Dönen çark durmasın diye çabaladık
Kendimiz için düşüncelerimiz de olmadı
Düşünmeye vaktimiz de yoktu zaten
Başkalarının hayatlarının içinde olmaktan
Kendi hayatımızın dışında kalmıştık
Herkese ayırdığımız onlarca yıl arasında
Bize kalan beş on dakikada da
Bunları yazdık ki
Kimse olmasın bizim gibi diye...