Beni ben yapan neydi?
Yüreğim mi? Çoktan durmuş,heyecanlerı tükenmiş…
İçimde ki çocuk mu? Ne bir fısıltı var ondan ne de benle olduğuna dair belirti…
Gençliğim mi? O; yılları bile beklemeden tükendi,kayıp gitti ellerimden…
Sevdam mı? Diri diri gömdüm ben onu öfkeme yenilip…
Mantığım mı? Hesapları kaderle baş edemiyor ki doğru çıksın sonuçları….
Emeklerim mi? Onuda kadir kıymet bilmezlere harcamışım ömrümce….
Şimdi sonbaharı hayatımın ve ben bir enkaz gibiyim…
Beni ben yapan ne varsa tüketmişim hoyratca…
Korkularım ondan demek,sert bir rüzgar çıkarsa diye…
Ne önünde harlanacak bir ateş,ne dik duracak gençlik,ne set çekecek güç kalmış…
Ateşi çoktan sönmüş,yalnızca bir avuç kül savrulmaya hazır…
Kayıt Tarihi : 8.3.2011 11:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!