giyotin bakışlı şairlerin yargıladığı
yaşlı bir çocuğum ben
şimdi çaldığım ateşler ısıtır mısralarımı
belki bir korku-luğum
belki bir maske gizler ruhumu
milyon yıldır yaşarım
daha adımı öğrenemedim ben
şimdi boşluğun kofana mezarında
ruh yiyen iskeletim ben
sanım kim koymuş bilen yok
kudret der biri
yasak aşklar abidesi bir diğeri
doğrusu bu ya aslında
hiçliğin evladı, sonun atasıyım ben
Kayıt Tarihi : 20.5.2007 01:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!