Ben Şiiri - Sezer Deniz Önal

Ben gerçekliğin en şeffaf yalanıyım,
Ben tanrıyım ben o korktuğun şeytanım.
Ben yılanıyım kendi bal şarabımın,
Ben efendisiyim zamanın ve zamandan arda kalanın.

Ben her şeyiyim asil kimsesizliğin,
Ben babasıyım bütün yetim şiirlerin.
Gökyüzünde bir martıyım simitle tokalaşan,
Avcıyım bir doğan misali o pençelerimi martıya saplayan.

Ben kara güneşim sadece kendimi aydınlatan,
Ben ayım dalgalara yakamozda tangoyu yaptıran.
Ben o eşlik edemediğin şarkıyım radyodan çalan,
Ben bir sela'yım imamda benim kendi namazını kıldıran.

Ruh eşiyim kendimin fakat tanrılarımız farklı,
Bir şişeyim elinde tuttuğun küfürlerle fırlattığın.
Ben bir kitabım çok sevipte tozlu raflara kaldırdığın,
Ben bir şiirim rakı içerken hatırladığın.

Ben bir ölüyüm her sabah geceleri caddelerde dans eden,
Ben kendimin babasıyım ama çocuğunu öldüren.
Ben bir katilim öldürürken güldüren,
Ben bir itfaiyeyim kendi ateşimi söndüren.

Tanıştırayım seni merhaba ben BEN!
Tanıştığımıza göre hoşçakal yeniden.
Bir şehrin ayazında gölge ruhum dans eder,
Sabahlar sizin olsun benimdir puslu geceler.