Belli ki Yitirmişsin Mutluluğun Yolunu

acıların bayram ettiği yer mi olmalı senin yerin
senden bana yadiğar her yara derin
kıyısındayım yaşamın alt yanım uçurum
(d) üşüyorum nerde ellerin
dışarda kar yağıyor yüreğime hasretin
çıplak çalılıkların arası da koruyamıyor
kuşlar birer ikişer donuyor
bu karakışta yüreğime davet edeceğim kuşları ama
dışardan da berbat yüreğim

sensizlik dillendirmek kadar zor paramparça bir sazı
kardelenlerede yol vermez
içimde sensizliğin ayazı
donmak üzere sevinç çiçeklerim de
korkma sevgimle koruyorum
kalbimin çiçeğini
biliyorum ki dondurursam onu
öldürmüş olurum kendimi

toprak ananın yüreğinde köklerim
artvin şehri gibi başım dik benim
yıllar bile eskitemeyecek bu soylu sevgimi
indir artık sende yakana astığım hüzünlerimi
zaman kapıp gitmesin düşlerimi
düşlerim ki yitirdiğin düşlerindir aslında

nerdesin ah çocukluğum
nerdesin duruşları kafkaslar gülüşleri memleketim
nerdesin yanıbaşımdayken bile hasretim
düşlerimin kadını nerdesin
bana koşar adımlarla yaklaşıyor yokluğum

umutlarını korkularında kanatan
geceleri yalnızlığına sarılıp yatan
hep hüzün limanına demir atan sevgilim
belli ki yolunu yitirmişsin mutluluğun
işte bunun için boynu bükük içindeki çocuğun

söyler misin kalbimin çiçeği
şu gönül yaramda yok mu senin hiç kabahatın
bir misket gibi yuvarladım ömrümü
varoş sokaklarında hayatın
ama kendimi karbon kağıtlığına koymadım günlerin arasına

ahh ah o dağları duyunca acır anılarım
yüreğimin tam ortasından
isyan ateşi(m) havalanır
içim ısınır
belli ki yitirmişsin yolunu mutluluğun
ışığıma gel gülüm
sevgime sar yorgun ve ıslak yüreğini
içinin gülüşleri gözlerinden dışarı salksın
düşlerin sevdamda şaha kalksın
susturduğun içindeki kadın
mutluluğun doruklarında dolaşsın

terk eder miydim seni olsaydı bugünkü aklım
ah çocukluğum hangi uzaklarda kaldın
zulamda aşkı saklım
memleketimin üzerinde uçan bir güvercindi gençliğim
gençliğimde çok yara aldım
ne vardıysa bu günlere koşar adım vardım
değerini bilemediklerimle
ve hep ertelediklerimle dolu ardım
ama inan ki kalbimin çiçeği
ben seni hep aradım

ve seni çıkmaz bir sokakta
ömrünü öğüttürürken yakaladım
bulmuşken seni
canımı koymaz mıyım ortaya
hep hüzün takılacak değilya
hayat okyanusuna salladığım oltaya