Gün senin günün,
bugün hüzün,gamlı bir karanlık.
Herkes uyuyor.Kuş uyuyor,yaprak uyuyor,karanlık uyuyor...
güneş ısrarlı ama bulutlar gizemini koruyor,
seçilmiyor bu esrarengiz sokaklar.
Sanki evren anlaşmış gibi
Sahilde çırpınan martılar gibi
buluttun...
karıştın Sema'ya sonsuzluğa karıştın.
Ruhumun bekleşen umutlarını
düş rüzgarınla savurdun.
Soluğun kızıl renkli güneş.
Kaçıp gitmeli insan,
yalandan,aşktan,düşten,
ama kendinden asla....
çocuk olmalı insan,
geçen zamanla büyümeli,bilgelenmeli..
Sevmeli insan,
Zemheri karanlıklar çökünce gündüzlere
ısınacak bir sıcak ararlar.
Isınmak için yüreğini yakanlar
şimdi küller arasındalar...
Yalnızlık zor gelir,
gece karanlığıçöküp,
kuşlar tüneğinde uyumaya başladığında.
Bir köpeğin insana dost,bir canlı nefesinin
kıymetli olduğunu işte burada öğrendim.
Mekanlar dostlarla,sevdiklerinle güzeldir.
Tırnak içine alınmış bir hayatın
gönüllü yolcularıydı.
Kimi kısa başlıklı hayatları seçti,
uzun ve çelimsiz hayatları yaşarken.
Kimi uzun başlıklarda
özlü sözlere sığan koca umutları.
Her gözümü yumduğumda hayalin canlanır karşımda
ve
her açtığımda gözümü yok olursun....
Bir telefon kulübesi gibi yüreğim.
Ne zaman adını çevirecek olsam,
meşgule düşüyor hatlar....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!