Bela Saatleri Şiiri - Ercan Sönmez

02:00
hiçbir ses yok.
şehir tamamen ölü
heryer zifiri karanlık.
sokaklar,caddeler ve şehir terkedilmiş.
uzun uznu çalan telefon zili...
sessiz geceyi yırtan çığlık...
allahım! ..
garanti bela saati...
-çabuk istasyona gel.

03:15
soğuk istasyon,ıslak...
mermerler hep buz...
ne tren var ne de bekçi...
başı boş köpekler ve belirsiz karartılar..
simsiyah bir gölge,iri...
bir dost silüeti...
-neden buradayız?

03:30
ağlıyor hasan.
elleri titriyor,üşüyor...
yüzü,gömleği kızıl kan...
garanti bela saati...
-leyla'yı vurdum.
ve uzun uzun ağlama arası...
birazdan gün doğar.
sonra polis bizi bulur.
kaçış yok!
suç ortağı ben...

05:15
zaten anlaşamıyorduk.
sinirliydim,dağılmıştım...
biraz da sarhoştum.
param yoktu...
üstüme üstüme geliyordu.
'hiçbir işe yaramıyorsun' dedi,vurdum.
pişmanım...
leyla evde.
kanepenin üzerinde yatıyor.
gözlerini kapattım.
üzerine de çarşafı attım.
alnından öptüm,çıktım.
ne yapacağımı bilmiyorum.
galiba onu seviyorum.