Hayat denen evcilik oyununda hep oyuncak ben oldum,
Gülücükler saçardım güneş parçaçıkları gibi etrafıma
Sanmayın ki çoçukkende mutluydum,sahteydi gülüşler,
Avunmak için beni kandıracak ne vardı sanki hayatta
Tunanacak bir dalım mı vardı misafirdim ben bu oyunda.
Ufuklara kadar uçurtmamı uçurabiliyordum,
Bir tek ben uçamıyordum, bir kuş bir uçurtma değilim ya ondandır.
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta