Bekleyiş Şiiri - Hüseyin Muşmal

Bekleyiş
Hiçbir şey için acele etmiyorum artık
On bir aylıkken adım atıp,
Yaşıtlarımdan evvel konuştuğum günden,
Beş buçuk yaşında, okul yolunda,
Siyah önlüğümün üstüne,
Beyaz yakamı taktığım andan beri
Koşturup durdum.
Yirmi yaşında, kara tahtanın başında,
Genç bir öğretmen olduğumdan bu tarafa,
Didinip duruyorum.
Gecemi gündüz ettim senelerce,
Yorulmaktan yoruldum.
Dinlenmeyi ar saydım hep nedense
Erkenden tanıştım ayrılıkla, ölümle,
Erkenden kaybettim.
Yazdım da çizdim de;
Lakin kimseye yan çizmedim,
Hiç kimsenin nasibine göz dikmedim.
Dolanmadım ayağına,
Taş koymadım kimseciklerin.
Hep bir şeyler yetiştirmek için koşturdum;
Elimin altından kaçıp gidecek gibi hayat,
Avucumun içinden kayıp gidecek gibi ömürle,
Tek nefeste yaşadım sanki.
Hiçbir şey için acele etmiyorum artık
Ne çalışmaktan vazgeçtim, ne de yaşamaktan,
Mücadeleden bir an bile kaçmak,
Bir adım geri atmak ne mümkün.
Lakin hiçbir şey için acele etmiyorum artık
Sabırla, sükûtla, şükürle bekliyorum.