Gönlüm ağlar boz kırın yamaçlarında,
Yetiş ey sevgili , üşüyorum Mayıs aylarında,
Bir serçe olsam kanayan avuçlarında,
Düşürme beni yine bal dudaklarından.
...
Yamaçları soğuktur benim göz pınarlarımın,
Yetişemem eey yâr takatsizdir ayaklarım.
Demlemiştim yüreğimde , kan revandı avuçlarım,
Dilim gayrı sükuttur kilitlendi dudaklarım..
...
Ufuktan görülür , yüzümdeki hüzün
Kaçtıkça karşıma çıkıyor görünmez yüzün
İçime damlar , haykırdığın her bir sözün
Gel yar , ah çeksem de düşmez gözümdeki gözün
...
Ben değildim ki ilk çelmeyi yüreğine takan.
Sendin suretime en zifiri karanlığı çalan.
Hem hükmü veren de sen değil miydin sormadan..?
Şimdi bin ah etsen ne fayda , ikimiz de yaralıyız bu sevdadan..
...
Ölüm döşeğinde kan revan kaldık
Ardımızda nice ah'lar , nice günahlar bıraktık
Hicran deryasına tepe taklak daldık
Vayy Sevgili , niye yüreğimizi ayrı , gayrı yaktık.
...
Oysa mevsimlere inat bir tekbir idi sevdam.
Bir ölüm idi sana adadığım her sayfam.
Değil mi ki her sabahım sensizdi odam.
Zulüm gelmesin yokluğum , ey derin yaram.
...
Uçurum boylarında sulusepken haldeyim
Ayrılık şehrinde yıkılmış , viran bir beldeyim
Gelmesin aklına hayırsız eldeyim
Seni benden götüren usanmaz bir seldeyim
...
Unutma, gitmek ne kadar acıtsada yüreğimi
Boynu bükük yine beklerim seni
Ölüm koparsa da senden yüreğimi
Musalla taşımda yine beklerim seni
#
Ortak kaleme alınmış
12.05.2025
Şiir : Harun Alan & İsmail temel
Kayıt Tarihi : 17.5.2025 19:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!