Bekleyen Şiiri - Kenan Demiralay

Bir yaz sabahı, etraf sakin, güneş her zamanki gibi yalnız.
Otlar kendini rüzgârın ahenkli dansı içine bırakmış.
Karınca, yuvaya taşımakla meşgul rızkını.
Arı konacak bir çiçek arıyor, hummalı.
Bulutlar dörtnala kaçıyor gökyüzünde.
Güneş her zamanki gibi yalnız devrinde.

İnsanlar bir telaşın hazırlığında.
Her biri yeni bir günün sabahında.
Kiminin telaşı boğazı, kiminin imanı,
Kiminin var başka bir ummanı.
Bunca hengamenin içinde bir çığlık,
Yırtıyor sabah mahmurluğunu.

Gencecik bir anne, saat sabahın altısı.
Henüz ilk anneliği, almamış henüz tadını.
Feryadı yırtıp geçiyor her bir yanı.
Başında birkaç insan, bir o yana bir bu yana…
Uzayıp gidiyor saatler birbiri ardına.
Ne gelen var içeriden, ne acılardan giden.
Tek bir gerçek var, anneliğin yazısız kitabında.
Çok büyük acılar çeker, her yavru bekleyen.