Beklenen Mucize Şiiri - Mesut Çiftci 2

Bekleme hayattan, umma; zira bizzat sensin en büyük mucize,
Çalış, çabala, dök terini ve ardından gülümse hayata muzipçe.

Zira ölüm var bu dünyada hayatı ciddiye almaya değmez pek,
Doğmanın ve yaşamanın manası yavaş yavaş ölümü beklemek.

Lakin ciddi iştir bu dünyada yaşamaya çalışmak onur ve şerefle,
Dilediklerine ulaşabilir elbette insan; ulaşmaya değer bir hedefle.

Mal, mülk, makam ve mevki değildir yaşamı değerli kılan şeyler,
Paraya ulaşmak için insanlıktan vazgeçmeye çalışan kendini eyler.

Birkaç metre kefen bezidir seninle gidecek olan toprağın altına,
Değer mi ey insan her şeyi bilirken bu karayı çalmak pak alnına?

Değmez elbet ama pek çok insan bu yolda etmiştir kendini feda,
Hangisinin aksi kaldı bu dünyada ya da hangisinden kalmış seda?

Her doğanı ölecek bil ve toprağa karışacak ataları gibi bir gün,
Kaldır başını, bıkmadın mı ki gücün karşısında sürün ha sürün.

Bin yıl güçlünün ayağı dibinde burnunu sürterek yaşamaktansa,
Bir gün olsun özgürce yaşa, bak o zaman ne gam kalır ne de tasa.

Biliyorum söylemesi kolay, yaşaması bir o kadar zahmetli olur,
Zahmet sonunda elbette insan dilediklerine çoğu zaman kavuşur.

Bu dünyaya gelmişsen kurtulamazsın ki dertten ve sıkıntıdan,
Beyhude arama kaçamazsın mücadeleden, çileden ve tasadan.

Kırk üç senedir ben arar dururum huzuru her bir köşede,
Sanki sihirli bir iksir var ama maalesef kırılmış bir şişede.

Yüz yıl önce de insanlar aradılar huzuru benim gibi dünyada,
Ancak bulamadı hiç kimse huzuru ancak belki bir hülyada.

Yüz yıl sonra da insanlar her yerde huzuru arayacaklar,
Bin yıl geçse de aradan hiçbir yerde bulamayacaklar.

Sabır taşı çatlasa da nefes aldığın sürece yaşamaya mecbursun,
Ne de olsa sen cüz-i iradenin maliki, fani ve aciz bir kulsun.

Yine yitirme umudunu zira tek değilsin bu acizlik hususunda,
Kimse bulamaz umduğunu bu yalan dünyanın yalan kuyusunda.

Herkes bekler ki bir mucize gelsin de insanlar içinde beni bulsun,
Beklemeye devam et belki aradığın mucizeyi bir gün sende bulursun.

Kırk üç sene bekledim de bulmadı beni beklediğim o mucize,
Belki beklemeyi bilemedim zira çekilmedi defter bir türlü temize.

Harap Mesut’un beklediği gelmeyecek bir tren seferi belli ki,
Bu garda nice insanlar bir murada hasret bekleyerek göçtü ki.