Beklenen Şiiri - Derya Aslan

BEKLENEN

Bilmiyorum bu sensiz kaçıncı gün,kaçıncı gece.Belki de yıllar oldu ama ben sadece mevsimlerden bahara üzülüyorum sensiz geçen.Sensiz geçen baharlarda çiçekler ne kadar renksiz ırmaklar ne kadar hüzünlü akıyor bilemezsin.Yeryüzü benimle birlikte seni bekliyor.Gelişin baharlar getirmeli bu yüzden ve bu yüzden ben seni en çok baharda bekliyorum.İşte ben bu yüzden hiç bahar yaşamadım.Tüm baharları sana sakladım, sana adadım. Yada seni beklerken tüm baharlarım tükendi sanırım.

Oysa sen zamansız bir kışta yüreğimin kalbini aralamaya çalıştın.Gecelerce sana olan hasretimi döktüğüm şiirleri paylaşıyordum tüm dostlarla.Dost dediklerimde aynı şeyleri yapıyorlardı.Şiir tadında bir dostluk. Yani çıkarsız,riyasız. Yani sana yazdığım şiirler gibi.Neden sanki bir karakış günü çaldın yüreğimin kapısını oysa ben sana baharlar adamıştım sen baharda gelmeliydin.Yinede sevindim gelişine “Hoş geldin Yüreğime Hoş geldin Sevdam “dedim.

Beklemek; hepimiz sürekli birilerinden yada kendimizden bir şeyler bekler dururuz. Aslında çoğu zaman neyi beklediğimizi bilmeden; belki de boşuna beklemekten bir ömür savururuz beklemenin yollarında.
Evet yollar; beklentilerimiz kesin yolları kullanır.Bir yağmur yağar şehre suya düşer ümitler çırpınır şehrin kirli sularında beklentiler öylece çırpınır can çekişir ama ölmez.Biz yılmadan yine bekleriz beklenenin vefasızlığını inadına görmezden gelerek.Bekleriz,bekleriz ve daha da çok severiz. İnadına sevmekmi yoksa gerçek aşkmı diye sorulduğunda diyebilecek yanıtımız yoktur.Başımızı önümüze eğer hafif bir tebessümle halimize güleriz.

İşte ben önce sevgiyi,sonra aşkı,sonra seni ve şimdi ise ölümü bekler oldum.Kim bilir belki gelirsin diye de yüreğimin beklentisine engel olamadım. Yüreğim bekledi seni Yar.Yüreğim bekledi.Gözlerim yorgun sözlerim yorgun bir kağıt ve kalem susmaz coşar sayfa sayfa dize dize yazar tükenmek nedir bilmeden. Bir anlamsız düş seni sevmek bir deli fırtına gibi yüreğimde.Deniz dalgaları gibi gönlüm bir seni görmek için çırpınır bir durulur.

Sonra hep kendime soruşlarım nedenleri niçinleri ve Seni ve sevmeyi.Ama neden yüreğimden söküp atmaya çalışırken sen her seferinde kıvılcımlandırmak zorundasın.Belkide uzak olmandır beni sana bağlayan tek etken çünkü sen sadece düşünmem için kondun yüreğimin en güzel köşesine.İnsanoğlunun cenneti hayali gibi. Sen hiç olmayan sevgili..

Ve karşımdasın işte gözlerin.Yeşil ela siyah gözlerin yüreğime baharları getirecek gözlerin.Mahçup güzel sevgiye susayan gözlerin.Seviyorum demek geliyor içimden sevginin ne olduğunu bilmeden.gözlerinin renginde kaybolmak istiyorum.Gözlerine çağlayan misali akmak dünyaya barışla birlikte baharlar yağdırmak istiyorum ve orada ölmek istiyorum.Gözlerinin bahar renginde ölmek.Sana olan sevdamla yok olmak istiyorum. Bak yine durmuyor işte kağıt ve kalem sığmıyor sayfalara ama seni anlatamıyorum Güzel Gözlü Yarim Seni Anlatan Tek Bir Kelime Bile Yok hiçbir lugatta.Kalbimde benliğimde o denli büyüttümki bendeki seni artık sığmıyorsun hiçbir yere. Seni Sevdiğimi Haykırmak İstiyorum Tüm evrene. Canımdan can katmalıyım sana ve sen yaşamalısın yüzyıllarca şiirlerimde dizelerimde namelerimde.Mecnun’un Leylayı yaşatması gibi Ferhat’ın Şirin için dağlara meydan okuması gibi. Sen yaşamalısın ve ben yok olmalıyım.Son nefesimi verirken karşımda sen olmalısın.Ve NİHAYET demeliyim yüzümde bir tebessüm ve gözlerine bakarak son vermeliyim tüm vuslatlara tüm hazanlara ve seni beklemelere…