Beklemeyin beni Şiiri - Serdar Yusuf

Beklemeyin Beni

Önümde bir kış daha var.
Karla karışık yağmurla
Yol alacağım.

Beyaz gömlek giyecek bu gece.
Bir günlük sabır taşı olacağım.

Bu ağacın dibinde
Sessizce oturacağım.

Yuvasız kuş var mı, ona bakacağım.
Sokak kedisi ve dostu.
Belki bir gece, meyhanesinde evsiz biri.

Bu kışta buradayım.
Işığı yanmayan tabelanın altında.

Beklemeyin beni bu bahar.

Sümbül dalından taç yapacağım
Anne yüreğine.

Sarı papatyadan hoşgörü
Ve sevecenlik.

İçine akıttığı gözyaşına vefa.
Kasketine kaz tüyünden bir süs.

Dedim ya, bu bahar beklemeyin beni.

Fırat'ın kutsal suyundan
Serpeceğim yüzüme.

Gece, asi Dicle’ye.
Toprağına Barış ve Sevda ekeceğim
Mezopotamya’nın.
Amed’in bağrında yanan ateşe
Gözyaşımı dökeceğim.

Biliyor musun…
Beklemeyin beni.

Yüreğimde taşıdığım
Bir tutam sevgi,
Bir tutam hasret,
Birkaç dize,
Bir de senden kalan anılar.

Toprağına ekeceğim sevgiyi.
Rüzgara serpeceğim hasreti.
Dizelerim dillerde kalsın.
Anıların benimle sonsuza.

Sessizlik.
Kar.
Yalnızlık.

Dökülse de gök bir kadeh şarapta mahşerime,
Kırmızı.
Sıcak.
Sessiz.

Bir yanım ateş,
Bir yanım su ile kaplı,
Yanımda sen yoksan, nafile.

Dedim ya…
Bu bahar
Beklemeyin beni.