Güneş doğmuyor artık yüksek tepelere.
Geçmiş hatıralarımı sakladım derinlere.
Senin ruhun gömülü ben denizinde,
Kilidini Thor dövmüş, yerine Hades koymuş, kime ne?
Keşkelerim akarken geçmişe,
Zamana yenildi gözlerim sessizce.
Sen duyamassın artık çığlıklarımı,
Benim ruhum zincirlerin esirinde.
Beni yaralayan derin sözlerin,
Karşılığı olarak gelmiş gözlerin.
Var mı geleceğe umut merhemin,
O zaman söyle bileklerimi keseyim.
(:Cesaretin:) toplansa bir gemiye,
Hevesin her nereye götürecek ise.
Açılsa yelkenin okyanusların içine,
Kalır mı tek nefesim sözlerimden geriye..
Kayıt Tarihi : 7.9.2025 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanoğlu çok arzuladığı, çok savaştığı konularda bile elinden geleni yaptıktan sonra mecbur olarak beklemeye başlar. Bu bekleyişin sonu mutlulukta olsa hüzünde olsa, süreç genellikle katlanılmaz sancılar içerisinde geçer.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!