Beklemek Şiiri - Özcan Ongur

Bekler insan
aslında gelmeyeceğini bile bile
geleceğine inanarak bekler
saatlerce, günlerce

bekler insan
umut banliyölerinde
ertesi gün duraklarında
sonu gelmez bekleyişlerin.
Gözleri yollarda
kapı eşiğinde
daima bekler.
Yağmur da yağsa
kar da yağsa
zelzeleler de kopsa
hep bekler.

Yitirmeden hiç düşlerin maviliğini
bekler bin bir geceleri aşarak
şafak sökünceye değin gün doğumunu
vuruncaya dek güneşin ışınları yeryüzüne.

Gelecek der
o illa ki gelecek
perçinlenir her saat, her gün
hasreti yüreciğinde
vazgeçebilmek ne mümkün

Bekler insan,
gelecek olan o
son treni,
son otobüsü
ya da son vapuru
kaçırabilme ihtimalinin telaşıyla...
Hani olur ya,
gelmeyecek deyip de çıkıp gittiğinde
ansızın gelecek olursa
o gelecek olan
hani o an gidersen
o da o an gelirse
bulamazsa o adreste
bulamayıp da dönerse eğer geri diye
bekler hep olduğu yerde.

Orada tüketir tüm ömrünü belki
oysa ne gelen vardır ufukta görünen
ne de bir giden
ama yine de bekler işte.

14.05.2016