Gücüm tükeniyor yavaş yavaş
Bu şerefsiz dünyaya daha fazla tutunamıyorum
Umudumun bittiği yerde
Bir ben kaldım bir başıma
Birde senden arta kalan ruhum
Dün gece bir kaç saniye de olsa
Gördüm seni rüyamda ilk defa
Yirmi asır sonra o melek yüzünü görmek
Ne muhteşem bir duyguydu öyle
Ah birde sesini duysaydım
Göz kapaklarımdaki eşsiz resimsin sen
Ruhumun varoluş nedeni olduğun gibi
Bedenimin ilk sahibisin sen
Kalbimin atışını ilk duyan olduğun gibi
Sen gitmeden önce hiç saymamıştım günleri
Bak bu gün onüç gün oldu
Meğer seninleyken pervasızca harcamışız zamanı
Sen gitmeden önce hiç tatmamışız acıyı
Tırnağımı çekmeleri,gözümü iğneyle oymaları
Ruhumun sıkıldığı o işkence vakitlerinde
Kağıttan bir gemi yaptım
Sonra tüm benliğimi ve umutlarımı doldurdum içine
Vede büyük bir törenle indirdim
Hayatın acımasız okyanuslarına
Kalbimin zifiri zındanları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!