sustuklarım kulaklarımı çınlatıyor yine
içim çığlık çığlığa, dışım sessiz
keşke bilseniz
içime kapanık değil, yalnız içime açık olduğumu
kötülüğe yaşımızın tutmadığı zamanlara
geri dönmek istediğimi
başımıza üşüşüyor leş kargaları şehrin,
kavgadan habersiz burjuvazi bir rahatlık,
bulvarları paradan kadavralar,
bir çocuğun gülüşünü gördüm,
bir bebeğin kundaktaki mezarını,
ne gülüşü aldırdım ne de ölümü.
artık her acıya tasalanmıyor,
her mutluluğa çiçek açmıyordum.
herkes gibi sıyrılıyordum kendimden
yedi bin beş yüzüncü gününde kalbim
hükümsüzdür damarlarımda yankılanan kavgalar
yüzünü bilmediğim sesler var.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!