Begonyaların Ötesinde Şiiri - Keriman Güner

Bu şiir, çok zarif ve incelikli bir duygu anlatımıyla, sevgi, hayal kırıklığı ve farkındalık temalarını işliyor. Başlangıçta, “Ben çiçekleri hiç sevmezken, senden sıklamen bekledim” dizesi, kişinin doğrudan çiçeklere – yani sevgi göstergelerine – ilgi duymadığını, hatta belki de sevmediğini ama sevgiliden beklediğini, ona anlam yüklediğini ortaya koyuyor. Bu, beklentinin ve arzunun bir ifadesi olarak dikkat çekici. “Pembe begonyalar uzattığında, ‘Çiçekleri bilmediğini öğrendim.’” satırlarında ise sevdiği kişinin sevgi dilini tam olarak anlayamadığı, beklentileri karşılamadığı, dolayısıyla hayal kırıklığının başladığı vurgulanıyor. Devamında, “Kokunu aradım her yaprakta, renklerin içinde kayboldum” dizeleriyle, kişi sevginin izlerini ve derinliğini bulmak için çaba harcadığını, anlamaya çalıştığını ama gözlerdeki baharın – yani o gerçek duygunun – eksikliğini hissettiğini anlatıyor. Son bölümde ise, “Begonyalar soldu avuçlarımda, ve öğrendim ki, sevgi sadece çiçek değilmiş, bakan gözlerde saklıymış aslında.” dizeleri, sevginin sadece dışsal, maddi ya da somut şeyler olmadığını, gerçek sevginin kişinin gözlerinde, davranışlarında ve bakışlarında gizli olduğunu fark etmeyi ifade ediyor. Bu, olgunlaşan bir bakış açısını ve gerçek sevgiye dair derin bir anlayışı simgeliyor.